केटाकेटीलाई प्रकृति देखाउने, बोटबिरूवा चिनाउने फार्म-हाउस

सोम पनेरुले करिब २४ वर्ष ‘नेपाल फाउन्डेसन’ मा काम गरेर हजारौं बालबालिकालाई पढाउने, हुर्काउने र उनीहरूसँगै भिज्ने मौका पाए।

खुमलटारको युलेन्स स्कुलमा पनि आबद्ध भएपछि उनलाई ग्रामीण र सहरी परिवेशमा हुर्केका केटाकेटीको फरक मानसिकता बुझ्न मद्दत गर्यो।

‘ग्रामीण केटाकेटी सहरका भन्दा निडर हुँदा रहेछन्,’ उनले भने, ‘खोलानदीमा फाल हाल्ने, उकाली–ओराली हिँड्ने, वन–जंगल चहार्ने गर्नाले उनीहरू केही कुरामा डराउँदैनन्।’

सहरमा हुर्केका केटाकेटी भने खेतबारीमा जानसमेत डराउने वा दिग्मिगाउने उनको अनुभव छ।

यही अनुभवले नयाँ ‘आइडिया’ को जन्म भयो।

पनेरुले सहरी केटाकेटीलाई लक्ष्य गरेर ‘कृषि शिक्षा फार्म’ खोल्ने निर्णय गरे।

सन् २००८ मा कम्पनी दर्ता भयो– इडुफार्म।

कम्पनी दर्तापछि उनी पढाइ सिलसिलामा बेलायत गए। बाल संरक्षण र व्यवस्थापनमा स्नातकोत्तर गरे। थुप्रै देश घुमेर त्यहाँका कृषि फार्महरू अवलोकन गरे।

र, फर्केर त्यही कम्पनी अघि बढाउन कम्मर कसे।

विदेशबाट स्नातकोत्तर गरेको मान्छे कृषिमा लाग्न खोजेको देखेर धेरैले खिसी उडाए।

‘कति साथीले त सोम तेरो यो सोख मात्र हो कि, पैसा पनि कमाइन्छ भनेर सोध्ने गर्थे,’ उनले भने, ‘म ती साथीहरूलाई यो मेरो सोख हो र यसबाट रमाइलो तरिकाले पैसा कमाउन पनि सकिन्छ भन्ने जवाफ दिन्थेँ।’

यही क्रममा एकदिन उनले छम्पीका स्थानीय साथी दीपक थापालाई भेटे। कृषि फार्मको योजना सुनाए।

‘सोमजीले कृषि फार्मको प्रस्ताव ल्याउनासाथ मैले सहर्ष स्वीकारेँ,’ सोमका सहकर्मी थापाले भने, ‘म आफैं ग्रामीण परिवेशमा हुर्केकाले मलाई उहाँको योजनाले हौस्यायो।’